O książce: 2017 / Bohaterami opowieści są zwykli ludzie, którzy nas otaczają. Co ich niepokoi? Czym się martwią? Już od pierwszych stron staje się jasne, że nie są to bohaterowie, a raczej antybohaterowie – osobowości w dużej mierze ograniczone, jednostronne, dalekie od ideału Czechowa. Fabuła centralnego opowiadania „Ścieżka” to opowieść o małym człowieku. Skulony w szafie, niczym krab pustelnik, z ostrożnością patrzy na otaczający go świat. Podobnie jak mądra rybka Szczedrina czy Obłomow z Goncharowa jest całkowicie oderwany od rzeczywistości, ale nie pozbawiony wnikliwości i dociekliwego, śmiałego umysłu. Główne pytanie, na które stara się odpowiedzieć, brzmi: czym jest życie? Wirując w wirze codzienności, nie zauważamy wszelkich absurdów i absurdów. Popadamy w skrajności i całkowicie tracimy poczucie rzeczywistości i równowagi. Piękne i brzydkie niczym w mozaice wirują przed naszymi oczami, przesłaniając to, co najważniejsze. Wartości moralne i etyczne schodzą na dalszy plan. Dążenie do fałszywych, bezpośrednich celów całkowicie nas pochłania. Tak toczy się życie.